Afgelopen week, 24 tot 28 augustus werd de Stockholm Archipelago Raid gevaren. Deze race, verdeeld over 4 dagen is de opvolger van de gruwelijke Archipelago Raid die tien jaar geleden werd gevaren in 5 dagen, dag en nacht. De huidige Archipelago Raid is veel menselijker, roeien is geen onderdeel van de race en voor het donker is, zijn alle boten weer op de volgende bestemming. Want elke nacht wordt er ergens anders geslapen. Natuurlijk wel met op elke lokatie een sauna. Uniek is de race echter nog steeds. In de Archipelago rond Stockholm liggen wel 36.000 eilanden. Maar belangrijker nog, evenzoveel net onder de waterlijn. Oppassen geblazen is een understatement.
De omstandigheden in de Archipelago zijn ideaal voor de F18 catamaran’s, goede wind en een zeer uitdagende omgeving om door heen te navigeren. Navigeren in de Archipelago is zeker zo belangrijk als hard varen, want voor goed finishen moet je wel de finish kunnen halen. Gelukkig zijn er goede navigatie tools beschikbaar, GPS kaarten met duidelijke diepte aanduiding van alle, wel de meeste, rotsen onder het water oppervlak. Maar het blijft een uitdaging met onze lange zwaarden, welke gelukkig omhoog kunnen.
Vanuit uit Nederland 3 boten, Elke en Jeroen, Gunnar en Lisa en Pieter en Bas (ik), daarnaast Heinke van Woudenberg, een Dart zeilster die via Mathias Soderstrom geregeld heeft om met een Zweedse crew de Raid mee te varen.
Het is fantastisch varen in de Archipelago, de Raid begint met een mooi windje en een twee etappes onder spi. Met volop strategische keuzes, links van en eiland, rechts, dicht eronder, open water, of door kanaal en de kortere route. Dit blijft zo ook de tweede dag. Echter daar wordt rond de middag de beslissing genomen dat we niet verder noordelijk kunnen zeilen. Er wordt wind verwacht van meer dan 30 knopen. Wanneer we op die tweede dag verder door waren gevaren naar het geplande kamp in het Noorden, hadden we daar geen strategische opties meer gehad, en waren we gestrand zijn voor meerdere dagen, op lange afstand van het vaste land. Daarom werd er gekozen om direct naar het zuiden te zeilen naar het kamp waar we de dag ernaar zouden verblijven. Hier gaan we nu twee dagen verblijven. De derde dag blijkt inderdaad de wind te krachtig om veilig door de Archipelago te kunnen zeilen. Dat hoort ook bij de Raid. De vierde dag is de wind weer gaan liggen en hebben we een fantastische slot dag met veel reach rakken, en finish onder spi.
Bij een Raid vaar je ongebruikelijke koersen, starts onder spi, halve wind, door kanalen waar je tack duels moet uitvoeren, reach-rakken waarbij je niet kan afvallen bij vlagen omdat er lager rotspartijen liggen onderwater. Open water, zoals we dat in Nederland kennen, kan heel verradelijk zijn de Archipelago, onderwater liggen vaak onverwacht op zwaarddiepte rotsen. Met de GPS om je arm kan je de meeste rotspartijen zeker indentificeren maar dan is het erg belangrijk om in te zoemen tot het juiste detail niveau.
Van de Nederlandse boten houden Elke en Jeroen en onze boot het rots-vrij. Gunnar en Lisa raken twee keer een rots met hun zwaarden, de schade blijft beperkt. De boot waar Heinke op vaart heeft minder geluk. Twee lekke rompen zorgt ervoor dat ze de wedstrijd op dag twee moeten verlaten. Over de hele vloot van 25 boten bezwijken denk ik zo’n 15 zwaarden, twee lekke rompen en 1 gebroken mast. Maar dat laatste kan altijd voorkomen .
De Raid blijkt echt een hele mooie uitdaging voor zeilers, zo zijn er twee zeer ervaren Engelse skiff zeilers, die speciaal voor deze race een F18 hebben aangeschaft. Hilarisch bleek om het detail in hun voorbereiding op de race, gezien het feit dat het verplicht is om in dry-suits te varen, en de races wel 4 uur kunnen duren, hadden de heren besloten om luiers aan te schaffen. Ze waren bang dat ze het niet droog zouden houden in hun dry-suit. Ze waren enorm verbaast dat dit niet een normaal gebruik was in de vloot. Deze Brexit-mannen in hun Nappies zijn daarna dan ook maar het incontinentie team gedoopt :).
De Nederlandse teams zeilden mooie uitslagen, er was een mix klassement waarbij zowel Elke en Jeroen als Gunnar en Lisa op het podium stonden. In het overall klassement haalden Gunnar en Lisa nipt het brons binnen (gelijke punten met nr vier). Wij zeilen een paar mooie top tien plaatsen en eindigden op de 12e plek overall.
De Zweedse F18 klasse heeft voor volgend jaar de World Cup status aangevraagd voor de Raid, en gekregen van World Sailing. Zo’n twee weken na de Worlds in Denemarken is er dus nog een Worlds te varen in Zweden, de WorldCup Raid. Ik zou willen voorstellen om hier met alle Nederlandse teams naar af te reizen, het wordt dan een Raid van 5 dagen vanuit 1 locatie centraal in de Archipelago, met ruimte voor zo’n 60 teams. Blok je agenda, het zal hoogstwaarschijnlijk plaatsvinden tijdens de tweede week van augustus, en de Zweden kennende wordt het een enorm zeilfeest, met goed voedsel en elke dag na de races in de sauna.
